Afscheidsspeech Joost K.

14 februari 2024 hebben we afscheid genomen van Joost K. tijdens een gezellig etentje. Joost had een geweldige speech geschreven met daarin een X aantal nummers van de kapel verwerkt. Zo’n mooie speech wil ik jullie niet onthouden. De nummers heb ik even “rood” voor jullie gearceerd en daarmee gelijk mijn bijdrage geleverd. “Rood sind die Rosen” spelen we immers ook al jaren 🙂 [Niels]

Beste Deurbloazers en Deurbloazinnen,

Bijna precies acht jaar geleden werd ik lid van deze mooie club muzikanten. Als groentje in de dweilorkestenwereld wist ik eigenlijk niet waar ik aan begon, maar had altijd al een voorliefde voor de orkesten die op straat speelden. Ook als nóg kleinere jongen moest er dan altijd even gestopt en geluisterd worden. “Why tell me why”, vroegen mijn ouders dan altijd. “Omdat ie zo mooi is”, reageerde ik dan.

Waar ben ik allemaal niet geweest met jullie? “België” bijvoorbeeld… ben ik niet met jullie geweest. “Havana“… ben ik niet met jullie  geweest. Ook “In München” ben ik niet met jullie geweest, laat staan “in ein Hofbrauhaus“. Om over “Mexico en Sri Lanka” maar niet te spreken, daar ben ik óók niet met jullie geweest.

Het was altijd “Viva Hollandia” of “River deep, mountain high” richting Siegburg en Schwerte. Maar “don’t let me be misunderstood“: ik heb van bijna elk optreden genoten, ook al liet ik dat niet altijd even duidelijk merken… “Die lach” was af en toe best makkelijk “van mijn gezicht” te krijgen.

Tijdens mijn lidmaatschap bij de Deurbloazers is het bij mij persoonlijk ook bijna altijd “Bergje op, bergje af” gegaan. Iets vaker bergje af… Het ene moment kon ik wel “Dansen op de vulkaan“, terwijl ik het andere moment dacht ik “Help!” en hoopte ik dat er iemand was aan
wie ik mijn “angst kon geven“. Maar dan was er toch weer een moment waarop er muziek gemaakt moest worden, een biertje gedronken kon worden en “Hela Ho“, daar gingen we weer richting “Euphoria“.

Bloazen heeft er bij mij nooit echt in gezeten, maar gaandeweg heb ik toch een aardig potje leren “Deurdonderen” op die snare en overslag.

Een aantal momenten zullen mij altijd bijblijven:
– Het optreden bij de volleybalclub van Merten, waarbij Gerrit (Geertje) bedolven werd onder niet “1 Bitterbal“, maar een heleboel plus mosterd!
– Tijdens carnaval en volle weekenden met optredens blijven logeren bij verschillende Deurbloazers, onder andere in de camper van “Dikke Ri(t)a” en Berrie. Naast heel handig, vond ik dit ook altijd erg gezellig. Dus bij deze nog bedankt aan alle gastheren en –
vrouwen!
– De teambuildingsdagen, waarvan ik er zelf ook twee van heb mogen organiseren. Of we nou met de solexen en huifkar onderweg waren, minigolf of waterspellen aan het doen. Het was altijd een gezellig “Samen zijn” aan het eind van de “Zomer” op een “Zondag in het zuiden“, noorden, westen of oosten.
– Maar wat me altijd nog het meest zal bijblijven: Welk optreden het ook was, of het nou regende of “Feeling hot hot hot“, de “Deurbloazers waren altijd on fire“!

En toen… “Feel it still…” Vandaag, op 14 februari 2024, neem ik helaas afscheid van de Deurbloazers uut Demter. Hoewel ik al bijna mijn hele lidmaatschap in Nijmegen woon, is het op dit moment niet meer vol te houden. Vaak was het op woensdag vanuit mijn werk met piepende banden naar de club toe en pas “Late in the evening” weer naar huis. Maar nu ben ik “Koos Werkeloos“, zei mijn auto een paar maanden geleden “Nee ik rij niet” en ben ik nu dus genoodzaakt om in totaal 3 uur te reizen voor de repetitie. Dat is jammer genoeg niet
vol te houden.

“To whom it concerns“… Bedrankt voor de mooie jaren

Groeten Joost